Posttraumatische ossale septum avulsie van het eerste extensorcompartiment: twee case reports

Een paar jaar eerder hadden wij een soortgelijke patiënte behandeld na een late presentatie van posttraumatische De Quervain. Die 58-jarige vrouw meldde zich toen op de polikliniek met sinds drie maanden pijn aan de pols. Ze was rechtshandig en werkte als secretaresse. Een week voor het bezoek voelde ze een spontane knak in de pols en de pijn verergerde tot het punt dat ze haar pols niet meer kon gebruiken. Ze vertoonde ook drukpijn over het eerste extensorcompartiment en een positieve Finkelstein- en Eichhoff-test.

Röntgenfoto’s toonden een klein avulsiefragment van de radius (figuur 3). Net als in het andere geval toonde de echografie een botfragment in het eerste extensorcompartiment met een verdikking van de peeskoker.

Behandeling

De eerste patiënte werd behandeld met gipsimmobilisatie in een onderarmsgips voor vier weken en na vier weken immobilisatie had de patiënte tot een jaar follow-up geen symptomen meer. Deze behandeling werd gebruikt vanwege de acute aard van het trauma.

De tweede patiënte werd eerst behandeld met immobilisatie in gips (onderarmsgips vier weken). De immobilisatie gaf een volledige reductie van de pijn. Toen het gips was verwijderd, keerde de pijn echter terug. Daarop werd besloten om een chirurgische release van het eerste compartiment te verrichten met verwijdering van het botfragment. De pees had een geïndureerd aspect maar was verder intact. Het septum was met het botstuk mee geavulseerd. Bij de follow-up een jaar later had ze wat resterende drukpijn ter plaatse, maar de hevige klachten waren verdwenen. Patiënte had geen verdere ondersteuning (brace/taping) nodig in het dagelijks leven.

Discussie

De differentiaaldiagnose voor dorso-radiale polspijn is eerder beschreven in de inleiding. Vanwege de radiologische bevindingen bij beide patiënten konden de meeste oorzaken worden uitgesloten. Een ossaal septum in het eerste extensorcompartiment is een veelvoorkomende anatomische variatie (tot 30%).10 Het is nog onduidelijk hoe het ossale septum avulseerde van de radius. Onze hypothese is dat spanning op de EPL en APB spanning veroorzaakt op het dak van het eerste extensorcompartiment, wat op zijn beurt een avulsie van het ossale septum veroorzaakt. Mogelijk heeft verzwakking van het septum door de tenosynovitis hier ook iets mee te maken.

De behandeling van De Quervain tenosynovitis bestaat in eerste instantie uit een conservatieve behandeling middels spalk, eventueel aangevuld met injecties. Er wordt gerapporteerd dat dit tot 93% effectief is in de behandeling.11 Indien een conservatieve behandeling niet slaagt, is een chirurgische interventie de volgende stap in het behandelplan. De behandeling van onze patiënten is in lijn gegaan met de behandeling van een ‘normale’ De Quervain tenosynovitis en daarbij hebben we gezien dat het een goed resultaat heeft gehad bij een acuut geval, maar minder effectief is gebleken bij een chronisch geval. Als pijn of een subluxatie aanhoudt, zoals bij het tweede geval, zou men het fragment en daarmee het ossale septum kunnen excideren zoals beschreven.12

Disclosure Geen belangenverstrengeling aanwezig.