Voorwoord

In deze editie van Wetenschap in Beweging vindt u, naast andere pareltjes uit de Nederlandse orthopedie, ook weer een samenvatting van een richtlijn. Als schouderchirurg was ik uitermate verheugd te zien dat de schouderprothese onder de loep is genomen. Naast alle do's en don'ts die worden vermeld, was ik vanuit mijn andere interessegebied (u weet wel: kwaliteit van leven en psychologie) aangenaam verrast dat in deze richtlijn een apart kopje is gecreëerd voor patiëntverwachtingen bij een schouderprothese. Er wordt geadviseerd preoperatief te informeren naar de verwachtingen van een patiënt en als deze verwachtingen en/of de pijnbeleving niet matchen met de aandoening, hier extra aandacht aan te schenken. Muziek in mijn oren, wetende dat psychosociale factoren, waaronder angst en depressie, maar zeer zeker ook matchende verwachtingen, een even belangrijke rol (of zelfs meer dan dat!) spelen als de technische aspecten rondom een schouderprothese (Vajapay et al, JSES 2020).

Dit koppelend aan de Strategiedag van de NOV eind september, waar gediscussieerd werd over wat we in de orthopedie nu zouden moeten registreren, versterkte mijn gedachte dat we het psychosociale domein niet moeten vergeten. De psychologie is belangrijk, zowel als preoperatieve beïnvloedende factor, maar zeker ook als uitkomst van ons handelen. Dat we met de LROI hiervoor een geweldig instrument in handen hebben, is overduidelijk. Alleen met een registratie op alle domeinen van kwaliteit van leven (en dat zijn dus niet de huidige PROMs) kunnen we de zogenaamde added value zichtbaar maken. Alleen dan kunnen we laten zien dat orthopedische interventies en adviezen Nederland niet alleen in beweging houden, maar ook leiden tot een betere kwaliteit van leven. Dit vraagt om een aanpassing in de LROI en uiteraard ook medewerking van ons als orthopedisch chirurg en van onze patiënten. Verder dromend zou computer adaptive testing de belasting voor de patiënt kunnen minimaliseren. Een mer à boire voor de orthopedische wetenschapper, een ultiem instrument voor elke kwaliteitsmedewerker, de heilige graal voor de orthopedie.

En natuurlijk besef ik dat ik u weer eens lastigval met een ritje op mijn stokpaard (waarvoor excuses), maar gelukkig wordt dit stokpaard steeds meer ondersteund vanuit de wetenschap. Hoe mooi zou het zijn als we in orthopedisch Nederland ook dit deel van ons werk zichtbaar kunnen maken?