Voorwoord

Het is vlak voor Kerst 2021 en we kijken terug op een roerig jaar. Na strenge maatregelen en een tijdelijke versoepeling zijn we nu weer terug bij af. Nieuwe mutaties, kinderen die 'opeens' wel infectieus zijn, sturen op infecties of toch op ziekenhuiscapaciteit, maar toch weer een soort van lockdown. Er lijkt nog niet veel veranderd en we zien lijdzaam toe hoe de orthopedische zorg in Nederland weer is afgeschaald. Is dit ‘het nieuwe normaal'? Of toch niet? Gebeurt er toch wat? In een vorig voorwoord noemde ik al dat er ook positieve kanten zijn aan deze lastige tijden; collateral beauty, zeg maar. Creativiteit in de zin van versnelde behandeltrajecten, anderhalve lijn, regionale samenwerking en digitale zorg worden gestimuleerd om toch maar iets van orthopedische zorg mogelijk te maken. Wetenschappelijk is de verzameling van bewijslast voor de positieve maatschappelijke waarde van de orthopedie (ASAP) van grote waarde in discussies over de verdeling van zorg in tijden van schaarste. Juist nu is ieders aanvulling op deze ASAP-verzameling gewenst, om de maatschappij te laten inzien dat in 'het huidige normaal' de kwaliteit van leven wordt aangetast bij een uitblijven van orthopedische zorg. Ook leidt het missen van de juiste timing voor een ingreep voor grotere ingrepen met meer complicaties (het is als doorrijden op een lekke band: dat kost je je velgen!) In Nederland behoren we met onze zorgstaat weliswaar tot de besten ter wereld, maar we zien ook dat door deze uitgekiende organisatie van de zorg een verstoring in de vorm van een pandemie leidt tot capaciteitsproblemen, waarbij de electieve zorg dient te worden afgeschaald (zie het SKR-impact rapport). Deze kunstmatige ‘vermindering’ van de orthopedische zorgvraag (de vraag blijft wel bestaan maar wordt helaas niet beantwoord) en de onzekerheid over de situatie in de ziekenhuizen verergert ook het jonge klaren-probleem; de NOV-vergadering op 3 februari adresseert dit probleem. Ook is deze crisis een katalysator voor zaken die al enigszins gaande waren, zoals verschuiving van grote delen van de orthopedische zorg naar ZBC's. Dit leidde onder meer tot een webinar binnen onze NOV Academy: 'Orthopedische Zorg: Quo Vadis?'. Belangrijke vragen over de opleiding, tweedeling van de patiëntenzorg, financiering en mogelijkheden tot samenwerking liggen op tafel. Wanneer we de patiëntenzorg centraal stellen, als we solidair zijn met elkaar en wanneer we landelijk en regionaal met elkaar samenwerken, kunnen we in de het komende jaar onze weg vinden, waarbij de vraag niet de vraag is of 'het oude normaal' ooit terugkeert, maar of we zelf het nieuwe normaal kunnen vormgeven. In deze editie in elk geval een nieuwe rubriek: Wetenschap uitgelegd. Om de orthopedisch chirurg als wetenschapper te ontwikkelen zal de WOW elke editie methodologische onderwerpen bespreken door ze te verbinden aan de dagelijkse (wetenschaps)praktijk. Ook wordt de richtlijn dysplastische heupontwikkeling besproken. Life long learning dus. De redactie van Wetenschap in Beweging wenst u fijne dagen toe en toast op 'een verbeterd normaal' in 2022.