Voorwoord

Geachte collega's, Nederland gaat langzaam weer open en het eerste fysieke congres van de NOV is begin oktober een feit. Indoorevenementen als ons eigen NOV hebben nog steeds te maken met beperkingen en zeker nog niet alles is zoals het ooit was. De files zijn alweer bijna terug op hun oude niveau en thuiswerken lijkt dus toch geen blijvertje te zijn. In de ziekenhuizen wordt volop gepraat over inhaalzorg en stuiten plannen daartoe veelal op schaarste aan personeel rondom ons als orthopeden. Op Prinsjesdag werd duidelijk dat zorgpersoneel een hoger loon zal gaan ontvangen, maar dat lost het tekort aan menskracht uiteraard niet op. Vele patiënten zullen dus langer een beperkte mobiliteit hebben. Toch zijn er ook zaken die door en dankzij deze crisis zijn ontstaan of verbeterd. In mijn eigen ziekenhuis, bijvoorbeeld, is de opnameduur van hen die een THP of een TKP kregen, het afgelopen jaar drastisch verlaagd. Een ontslag op de dag van de operatie of na een nachtje slapen in het ziekenhuis is eerder regel dan uitzondering. Het blijkt dat met deze fast-track protocollen eenzelfde en soms zelfs betere functie, tevredenheid en kwaliteit van leven kan worden behaald. Grappig is ook dat ook schouderprothesepatiënten van deze verandering profiteren, zonder dat daar bewust op aan is gestuurd, zoals bij de heupen en de knieën. De clue zit ‘m natuurlijk in het feit dat we het afgelopen jaar geen andere operatie- of anesthesietechnieken zijn gaan toepassen, maar dat de verandering zat in de mindset van patiënten, familie, verpleegkundigen en orthopeden. Eenieder was doordrongen van het feit dat op dat moment deze manier de enige manier was om toch die heup- of knieprothese-operatie te doen. Zo bleek dat wat eerst niet mogelijk leek te zijn, toch te kunnen. Onder druk wordt tenslotte alles vloeibaar. En dan is dat niet eens een nieuw gegeven. Husted beschreef in 2008 al, toen hij de ervaring van patiënten bekeek met betrekking tot hun fast-track heup- of knieprothese: “Rather it is the sum of information given before and during the admission – regarding the intended regimen, the intended short length of stay, and the motivation of the patient to actively participate – that results in shorter length of stay compared to conventional surgical tracks”. Orthopedie is net als het leven: het draait om het managen van verwachtingen.